papa stefano iii

Accedens enim Maurianus subdiaconus orarium de eius collo abstulit et ante pedes eius proiecit, et campagos ipsius abscidit. Et continuo surgens Michaelius scriniarius ipsius ecclesiae, qui nullo sacerdotali fungebatur honore, profectus Arimino ad Mauricium ducem Ariminensem; et congregans hisdem nefandissimus Mauricius exercitum una cum consilio Desiderii Langobardorum regis, properavit atque ingressus est Ravennam, et brachio forti elegit praedictum Michelium, et in episcopio Ravennatis ecclesiae introduxit, et Leonem archidiaconum, qui electurus erat in archiepiscopatus ordinem, Arimino deportantes, ibidem arta custodia mancipatum hisdem Mauricius detinere fecit. Papa Stefano II o III secondo una diversa numerazione (Roma, 714/715 – Roma, 26 aprile 757) è stato il 92º papa della Chiesa Cattolica Romana dal 26 marzo 752 alla sua morte. Questa pagina è stata modificata per l'ultima volta il 24 giu 2020 alle 19:52. Stefano III, o IV secondo una diversa numerazione (Siracusa, 720 – Roma, 24 gennaio 772), viene considerato il 94º papa della chiesa cattolica, dal 1º agosto 768 alla sua morte. L'episodio poteva influenzare negativamente i rapporti con il re Desiderio. Il nome della prima figlia di Desiderio e sposa di Carlo non è stato tramandato da alcuna fonte; indicato dagli storici come "Desiderata" e poi dal cronista del, Antica basilica di San Pietro in Vaticano, https://it.wikipedia.org/w/index.php?title=Papa_Stefano_III&oldid=113893053, Voci biografiche con codici di controllo di autorità, licenza Creative Commons Attribuzione-Condividi allo stesso modo. Marejeo. István pápa (hu); Kau-fòng Stephanus 4-sṳ (hak); Esteban III (ast); Стефан III (ru); Stephan III. (de); Pápa Stiofán III (ga); استفان سوم (fa); 教宗斯德望三世 (zh); Pave Stafan 3. Consideratisi ormai sconfitti, padre e figlio tentarono la fuga ma furono catturati dai fedeli di Afiarta che li fece eliminare[14][15]. Unde claudens universas ianuas beati Petri, neminem Romanorum qui cum ipso sanctissimo pontifice exierant ex eadem ecclesia egredi permisit. Sicque ex hoc omnibus indita est paenitentia.Tunc adlatis sacratissimis canonibus iisque liquido perscrutatis, prolata est sententia ab eodem sacerdotale concilio sub anathematis interdictu, nullus umquam praesumi laicorum neque ex alio ordine, nisi per distinctos gradus ascendens diaconus aut presbiter cardinalis factus fuerit, ad sacrum pontificatus honorem promoveri. (hr); Giáo hoàng Stêphanô III (vi); Pous Stefanus III (af); Папа Стефан III (sr); 教宗斯德望三世 (zh-sg); Kàu-hông Stephanus 4-sè (nan); Stefan III (nb); Stephen III (en); أسطفان الثالث (ar); Stefan III (br); 德範三世 (yue); III. Dumque hoc agnovissent praenominati Christophorus et Sergius, et eundem protervum Desiderium regem Romam properaturum agnovissent, ilico aggregantes multitudinem populi Tusciae et Campaniae seu ducatus Perusini, viriliter cum eadem populi congregatione eidem Desiderio regi paraverunt se resistendum. Factaque ab universo populo Romano paenitentiae confessionisque deprecatione apud divinam clementiam, per quam se omnes peccasse in praedicti Constantini invasoris apostolicae sedis impia ordinatione confitentes, pro eo quod non ei restiterunt, ita excelsa voce in ambone basilice beati Petri a Leontio scriniario eadem relecta est confessio.Post haec vero aggregati universus exercitus Romanae urbis seu Tuscie et Campanie, pergentes Alatro, partes Campanie, ubi erat Gracilis tribunus, consentaneus iamdicti Constantini apostolice sedis invasoris, per quem plura mala Campanie partes perpetrata sunt, constringentesque fortiter eandem civitatem, ipsum exinde abstulerunt Gracilem et hic Romam adtulerunt. Il concilio terminò con la distruzione di tutti gli atti ufficiali da lui emanati[7] e con la decisione che in futuro il papa avrebbe dovuto essere eletto solo fra i diaconi ed i presbiteri cardinali, mentre veniva ridimensionata fortemente la partecipazione dei laici (cioè dei capi delle grandi famiglie romane), il cui ruolo doveva limitarsi alla cerimonia dell'acclamazione[6][8]. Tunc defertis omnibus eius actionum gestis, simul et concilio illo quod in scriptis de eius quasi confirmatione editum fuerat, igne conbuserunt in medio presbyterii eiusdem ecclesiae. Quem tamen pro eius castitatis modestia in suo officio Lateranis detenuit; sed et reliqui, scilicet domnus Stephanus et Paulus beatissimi pontifices, eundem sanctissimum Stephanum pro eius piis conversationibus in suo servitio similiter detenuerunt.Dum vero predecessor eius domnus Paulus papa pro austeritate fervoris aestivo tempore in ecclesia beati Pauli demoraretur et valida ibidem aegritudine praeoccuparetur, de qua et vitam finivit, die noctuque isdem beatissimus Stephanus in eiusdem sui praedecessoris pontificis perseverans servitio, nullo modo ab eius lectulo, donec spiritum amitteret, recessit. Saxophonist. Dirigentes scilicet ipsi christianissimi reges XII episcopos ex eisdem Francorum regionibus, nimis divinis Scripturis et sanctorum canonum cerimoniis doctos ac probatissimos viros, scilicet: [Vulcano, archiepiscopo provintiae Galliarum , civitate Senense,Georgio, episcopo civitate Ambienensis,Vulframno, episcopo civitate Meltensis,Lullone, episcopo civitate Magancensis,Gaugeno, episcopo civitate Toronensis,Adone, episcopo civitate Lugdonensis,Hermennarius, episcopus civitate Betorecensis,Danielem, episcopum civitate Narbonensis,Ermembertus, episcopus civitate Warmacensis,Berohelpos, episcopus civitate Wirsburgo,Erlolfos, episcopus civitate Linguionensis,Tilpinus, episcopus civitate Remensis,Gislabertus, episcopus civitate Noviomensis]. Un alleato così potente, che oltretutto aveva finalmente spezzato l'alleanza col tradizionale nemico longobardo, non poteva essere che benvenuto per Stefano, che tuttavia non poté usufruire del nuovo corso della storia poiché circa un mese dopo Carlomanno, il 24 gennaio 772, anch'egli morì. Quem cum armis plurimi eorum loricis induti latrocinanter in Lateranensem patriarchium introduxerunt. Quem a terra elevare facientes, ipso die nullam de eo protulerunt sententiam. Ipsi vero, metuentes praedicti regis Langobardorum malignam sevitiam, ad eum egredi minime ausi sunt, adsererites se prius in manibus Romanorum suorum fratrum et concivium esse tradituros quam extere genti. Poiché i tumulti proseguivano con immutata violenza costui (per buon senso o per paura) rinunciò al pontificato il giorno dopo essere stato eletto, lasciando finalmente il posto ad un successore eletto legittimamente: Stefano, candidato proposto dal primicerio Cristoforo (uomo di fiducia di papa Paolo I, che avrebbe dovuto gestire la sede vacante e l'elezione del nuovo pontefice) e gradito al clero ed al popolo di Roma[1][2][3][4]. Et subtilius cuncta perdagantes, statuerunt magno honoris affectu ab omnibus christianis ipsas sacras venerari imagines, sicuti ab omnibus praedecessoribus huius apostolicae sedis pontificibus et cunctis venerabilibus Patribus usque actenus de earum honoris affectu observatum et cunctis ad memoriam piae conpunctionis est traditum; confundentes atque anathematizantes execrabilem illam synodum quae in Grecie partibus nuper facta est pro deponendis ipsis sacris imaginibus.Expletis vero omnibus quae in eodem concilio promulganda erant, tunc hisdem beatissimus pontifex aggregans universos sacerdotes atque clerum et cunctum populum, profecti sunt ad beatum Petrum principem apostolorum, cum hymnis et canticis spiritalibus, nudis pedibus incedentes. (da); სტეფანე III (ka); ステファヌス4世 (ja); ستيفان التالت (arz); סטפנוס השלישי (he); Stephanus IV (la); 教宗斯德望三世 (wuu); Stefanus III (fi); மூன்றாம் ஸ்தேவான் (ta); papa Stefano III (it); Πάπας Στέφανος Γ΄ (el); Стефан III (uk); Paus Stefanus III (nl); Stephanus III (et); Stefan III (sv); Papa Stefano III (sw); Paus Stefanus III (id); Papa Stefan III (sr-el); Pópù Stephen 3k (yo); Papa Stefanu III (scn); Papa Estêvão III (pt); Papa Esteban III (war); Stjepan III (sh); Papa Esteban III (ilo); Papa Esteve III (ca); Papež Štefan III. Dopo la morte di Paolo I (28 giugno 767) si aprì una crisi politica. Et rite omnia in eius electione peracta, Deo auctore, pontificatus adsumpsit culmen.Dum vero adhuc electus extitisset isdem sanctissimus vir, congregati aliquanti perversi, quidam Deum prae oculis non habentes, nec metuentes terribilem futurum iudicium, summissi a quibusdam pestiferis malorum auctoribus, quibus et digna factis retribuit Dominus, conprehendentes Theodorum episcopum et vicedominum, eius, quod et dici impium est, eruerunt oculos et linguam illi crudeliter amputaverunt. Sed nullo modo apostolicis ammonitionibus adquiescere voluit; dansque plurima munera Desiderio Langobardorum regi, etiam et quimilia et ornatus ipsius ecclesiae cum aliis diversis speciebus, brachio forti per unius anni circulum et eo amplius episcopium pervasum tenuit, denudans atque in magnam paupertatem eum redigens. Il tradizionale alleato franco era però al momento impegnato in problemi che riguardavano la suddivisione del regno tra i due figli di Pipino il Breve, Carlo Magno e Carlomanno (che peraltro non sembravano andare molto d'accordo tra di loro[9]), e quindi non era certo disponibile ad un intervento in favore del papato. Non si hanno notizie precise sulla sua fine. Preoccupato che la conseguente alleanza fra i due sovrani potesse schiacciarlo, Stefano si oppose al matrimonio e scrisse al riguardo a Carlo una lettera rimasta famosa, in cui lo scongiurava di non imbrattare l'illustre stirpe dei Franchi con la perfida e puzzolentissima gente longobarda (perfida ac foetentissima Langobardorum gens)[13]. III mens. Pipino però nel frattempo era morto (24 settembre 768) e il rappresentante di papa Stefano venne ricevuto dai suoi figli, Carlo e Carlomanno, i quali aderirono alle richieste del pontefice e inviarono al concilio tredici vescovi franchi[5][6]. Quidam vero propinqui iamfati Christophori ac Sergii ipsam portam observantes ac custodientes, cernentes ipsum Sergium ad eandem portam adpropinquasse, innuerunt ei et protinus ipsam aperuerunt portam; sicque iamdictus Sergius et Waldipertus cum Langobardis Romanam urbem ingressi sunt. Venne inoltre confermata la pratica della devozione delle icone, problema ancora irrisolto con la corte e la Chiesa di Costantinopoli. Hoc vero audito fugiit isdem Constantinus cum suprascripto Passivo et Theodoro, episcopo et vicedomino suo, in basilica Salvatoris; et descendentes ad fontes, in ecclesia sancti Venantii, aliquantulum ibidem resederunt. Et ascendentes cum eo in vicedominio, continuo accersito Georgio episcopo, conpulerunt eum orationem clericatus eidem Constantino tribui. Dum ergo populus qui cum eis erant audirent eadem a praenominato pontifice directa ex ore praedictorum episcoporum, ilico conturbati, illorum confracta sunt corda et coepit unusquisque ab eis recedere. Et dum simul praesentati fuissent, praetermittens ipse Desiderius causas de iustitias beati Petri, tantummodo pro deceptione praedictorum Christophori et Sergii insistebat. All structured data from the file and property namespaces is available under the Creative Commons CC0 License; all unstructured text is available under the Creative Commons Attribution-ShareAlike License; additional terms may apply. Salì gradualmente ai più alti uffici, al servizio dei papi successivi, fino a divenire presbitero di Santa Cecilia, funzione nella quale fu molto vicino a papa Paolo I, assistendolo fin nei suoi ultimi giorni terreni. Et post modicos dies ipsum de eadem custodia eicientes Waldipertum presbiterum, eumque proicientes in terra, iuxta transendam campi Lateranensis, eius effoderunt oculos et linguam ipsius crudeliter ac impie absciderunt; dirigentesque illum in xenodochio Valerii, ibidem postmodum ex eodem oculorum effoditione vitam finivit.Itaque in exordio ordinationis suae quo hisdem sanctissimus presul pontificatus apicem adsumpsit, direxit Franciae partes ad excellentissimos viros Pipinum, Carulum et Carulomannum, reges Francorum et patricios Romanorum, Sergium antedictum, secundicerium et nomenculatorem illo in tempore existentem, deprecans atque adhortans eorum praecellentiam per suas apostolicas litteras ut aliquantos episcopos gnaros et in omnibus divinis Scripturis atque sanctorum canonum institutionibus eruditos ac peritissimos dirigerent ad faciendum in hanc Romanam urbem concilium pro eadem impia novi erroris ac temeritatis praesumptione, quam antefatus Constantinus apostolicae sedis pervasor ausus est perpetrare. Papa Stefano III, o IV secondo una diversa numerazione (Siracusa, 720 – Roma, 24 gennaio 772), viene considerato il 94º papa della chiesa cattolica, dal 1º agosto 768 alla sua morte. (nds); 教宗斯德望三世 (zh-tw); Štěpán III. La mossa si rivelò controproducente, perché Stefano riuscì a gettare sufficiente discredito sui due patrizi per un atto così sacrilego, al punto che il popolo romano, fomentato da Afiarta, cambiò fronte, ribellandosi a Cristoforo e Sergio che poco prima avevano seguito. Et adveniente dominico die, rursum cum multitudine armatorum exercituum in basilica beati Petri properans, pontifex ab eodem Georgio episcopo Penestre et aliis duobus episcopis, Eustratio Albanense et Citonato Portuense, consecratus est. (IV.) Stefano III fu consacrato il 7 agosto 768. Et dum eius obtutibus praesentati fuissent, obnixe eundem regem deprecati sunt eis auxilium tribui ut talis novitatis error ab Ecclesia Dei amputaretur.Dum vero praenominatus Christophorus primicerius et Sergius eius filius apud praefatum demorarentur regem, fecit praedictus Constantinus, apostolicae sedis invasor, ordinationem presbiterorum seu diaconorum, presbiteros VIII, diaconos IIII; sed et episcopos in ipsius anni circulo et unius mensis fecit per diversa loca numero VIII. Nell'Urbe saliva il prestigio della famiglia di Cristoforo e Sergio che, forti dell'appoggio della nobiltà romana e consapevoli di aver avuto un ruolo decisivo nell'elezione del papa, ritenevano di poter gestire il potere cittadino e soprattutto di poter indirizzare secondo i loro desideri la politica e gli atti di Stefano III. From Wikimedia Commons, the free media repository, Esteban III (es); استفان سوم (mzn); Стефан IV (bg); Papa Ștefan al III-lea (ro); 教宗斯德望三世 (zh-hk); Štefan III. STEPHANUS, natione Romanus, ex patre Constantino, sedit ann. (sh); Papa Esteban III (ceb); Stefanus (III) IV (fi); Pope Stephen III, Stephanus III, Pope Stephanus III, Stephanus IV (en); Pope Stephen III (war); Paus Stephanus IV, Paus Stephanus III, Paus Stefanus III (IV) (nl); Papa estêvão iv, Papa Estevão III (pt), Library of Congress authority ID: nb2007020813, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=Category:Stephanus_III&oldid=365122009, Uses of Wikidata Infobox with no family name, Creative Commons Attribution-ShareAlike License. V dies XXVIII. Unde nimia furoris indignatione contra praenominatos Christophorum et Sergium exardescens ipse Desiderius, nitebatur eos extinguere ac delere. Stefano Papa In the Division on Mechanics of the Encyclopaedia, Hegel refers to Newton’s Third Law via considerations on “thrust” (§265) and the “center of gravity” (§266). Nuntiatique more solito, inpetum faciens universa multitudo populi qui cum eis advenerat, ingressi sunt cum armis in basilica domni Theodori pape, ubi ipse praenominatus sedebat pontifex. Eumque subsecutus praefatus Christophorus pater eius, praenominati pontificis obtutibus sunt praesentati; quos salvos conservare cupiens monachos facere praecepit.Post haec faciens missam praenominato regi, ingressus est isdem beatissimus pontifex Roma, relictis praefatis Christophoro et Sergio in ecclesia beati Petri, cupiens eos noctis silentio propter insidias inimicorum salvos Roma introduci. Dum vero cum eo praesentatus fuisset, pariterque pro iustitiis beati Petri loquerentur, rursum ipse beatissimus pontifex reversus ingressus est in civitate. Alio vero die, inlucescente secunda feria, subdiaconus atque diaconus ab eodem episcopo in oratorio sancti Laurentii intro eundem patriarchium, contra sanctorum canonum instituta consecratus est, sicque universum populum sibi sacramentum praebere fecit. The following 5 files are in this category, out of 5 total. Vir strenuus et divinis Scripturis eruditus atque ecclesiasticis traditionibus inbutus et in earum observationibus constantissimus perseverator. Et cessavit episcopatus dies VIIII. Papa Stefano III (720 – 24 Januari 772) alikuwa Papa kuanzia tarehe 7 Agosti 768 hadi kifo chake. Intanto Desiderio annunciò nel 769 di volersi recare in pellegrinaggio a Roma, dove arrivò nel 771, ma con un esercito al seguito. Cui et vicibus obtestationis ac praedicationis litteras atque missos direxit ut ab eodem iniusto proposito recederet. Et considerantes melius se posse salvari in vestiario, ascenderunt illuc, intus oratorium sancti Caesarii ingredientes, clausisque super se ianuis ibidem residebant. Stefano III, o IV secondo una diversa numerazione (Siracusa, 720 – Roma, 24 gennaio 772), viene considerato il 94º papa della chiesa cattolica, dal 1º agosto 768 alla sua morte. Nam Constantinus invasor apostolice sedis deductus ad medium est; et magno pondere in eius adibentes pedibus, in sella muliebrile sedere super equum fecerunt et in monasterio Cellanovas coram omnibus deportatus est.Sabbato vero die, diluculo, ante unam diem ordinationis praefati beatissimi Stephani papae, aggregati aliquanti episcoporum seu presbiterorum et cleri in basilica Salvatoris, iterum praefatus Constantinus ad medium adfertus est; lectisque sacratissimis canonibus ita depositus est. Et per muros civitatis cum flammula ascendebant, metuentes Romanum populum; et nequaquam de Genuculo ipsi Langobardi ausi sunt descendere, sed cum nimio tremore ibidem adsistebant.Hoc vero audiens Toto et Passibus germani fratres, ignorantes ingenium et dolum quod ei proditores inierunt, cucurrerunt cum aliquantis ad praedictam portam, cum quibus et Demetrius secundicerius, seu Gratiosus, tunc chartularius, postmodum dux, properaverunt, qui et ipsi in consilio erant cum praefatis nefandissimis proditoribus, Et adpropinquantes ad eosdem Langobardos, obviavit Totoni duci unus ex eisdem Langobardis qui bellator prae omnibus apparebat, Racipertus nomine, et impetum fecit super eundem Totonem; super quem isdem Toto inruens atque fortiter percutiens eum interfecit. Teacher. STEPHANUS, natione Siculus, ex patre Olibo, sedit ann. Et venientes post aliquantas horas huius Romanae urbis militiae iudices eos ex ipso oratorio eicientes sub cautela munierunt.Alio vero die dominicorum, congregans Waldipertus presbiter, ignorante praedicto Sergio, aliquantos Romanos, pergentesque in monasterio beati Viti, abstulerunt exinde Philippum presbiterum, quem elegentes et cum laudium vocibus adclamantes «Philippum papam sanctus Petrus elegit!» eum in basilica Salvatoris more solito deduxerunt; illicque oratione ab episcopo data, iuxta antiquitatis morem, tribuensque pacem omnibus, in Lateranense introduxerunt patriarchio. Hic dum a Siciliense insula parvulus in hanc advenisset Romanam urbem, tradidit eum domnus Gregorius sanctae recordationis tertius papa in monasterio sancti Chrysogoni quod tunc noviter fundabat illicque clericus atque monachus est effectus. Nam presbiteri et diaconi illi usque ad mortem ipsius pontificis sic remanentes nequaquam ab eo sunt consecrati. Et dum hoc eis nuntiatum fuisset, adgregantes populum, ascenderunt armati in Lateranis ad capiendum suos insidiatores. Et corruens in terra, manibus extensis in pavimento, se reum atque super numerum arene maris peccasse deflebat, petens misericordiae veniam ab eodem sacerdotali consequi concilio. News. Fecit enim et tres regulares argenteos super rugas per quas ingrediuntur ad altare, ubi imagines in frontespicio constitutae sunt, unum quidem in basilica beati Petri apostoli, et alium in basilica beati Pauli, et alium ab beatum Andream apostolum.Nam sedule isdem beatissimus pontifex suos missos atque litteras ammonitorias dirigere studebat antedicto excellentissimo Carulo regi Francorum et eius germano Carulomanno idem regi, inminentibus atque decertantibus in hoc sepius nominatis Christoforo primicerio et Sergio secundicerio, pro exigendis a Desiderio rege Langobadorum iustitiis beati Petri quas obdurato corde reddere sanctae Dei ecclesiae nolebat. Quem in grados ecclesiae beati Petri conprehendentes custodes Langobardorum, ad suum deduxerunt regem. Inoltre Stefano ebbe modo di allarmarsi ulteriormente allorché apprese che stava per essere combinato un matrimonio fra Carlo Magno e la figlia primogenita di Desiderio[10][11][12]. Alimfuata Papa Paulo I akafuatwa na Papa Adriano I. Tanbihi. Quem arta custodia retrudentes, aliquantis diebus ibidem mancipatus extitit. Dum vero sol ad occasum declinare videretur, continuo congregans praenominatus Paulus cubicularius et alii eius nefandissimi consentanei multitudinem populi, et properantes ad Desiderium Langobardorum regem, inientesque cum eo impium consilium, abstulerunt eosdem Christophorum et Sergium ab ecclesia beati Petri, et properantes cum pluribus Langobardis usque ad portam civitatis, ibidem eorum oculos eruerunt. Post paululum vero coniungens eodem die sepefatus Christopborus primicerius, cognitaque causa electionis ipsius Philippi, ilico in magna ascendens ira iureiurando coram omnibus Romanis adfirmabat, dicens se Romam minime ingressurum quousque Philippus presbiter de Lateranense expulsus fuisset patriarchio. Quibus et fortiter increpavit cur praesumpsissent armati in eodem sanctum patriarchium ingredi. Hic statuit ut omni dominico die a septem episcopis cardinalibus ebdomadariis, qui in ecclesia Salvatoris observant, missarum solemnia super altare beati Petri celebraretur et Gloria in excelsis Deoediceretur. Alio vero die, denuo adferentes eum atque interrogantes de eadem impia novitate, respondit nihil novi se fecisse, dicens quia et Sergius archiepiscopus Ravennantium laicus existens archiepiscopus effectus est, et Stephanus episcopus Neapolitanae civitatis et ipse laicus repente episcopus consecratus est. Ad oggi risulta essere l'ultimo pontefice siciliano della chiesa cattolica. Il dettagliato rapporto (infarcito di qualche esagerazione e di qualche riferimento all'intervento diretto del demonio nei fatti di Roma) inviato da Stefano sull'accaduto irritò Carlo Magno, sia per il coinvolgimento del conte Dodone, sia soprattutto per il fatto che Desiderio, suo suocero ed alleato, si fosse in qualche modo impossessato del ruolo di patricius Romanorum (protettore di Roma e della cristianità), che spettava di diritto a lui. Postmodum vero quidam iniqui Campanini qui hic Roma advenerant, adortati ab aliis nequioribus se et impiissimis, eundem Gracilem ex ipsa custodia abstollentes et quasi eum in monasterio deportantes, dum Colosseo advenissent, illic eius oculos eruerunt, etiam et linguam abstulerunt.Porro aliquantis post haec praeteritis diebus, dum Tusciani et Campanini hic Roma aggregati fuissent, inito consilio, prefato Gratioso et fortioribus eius per quorum auctoritatem tanta mala operabantur, Deum non metuentibus, perrexit cum cuneo militum Tuscie ac Campanie, primo diluculo, in monasterio Cellanovas, ubi Constantinus antedictus apostolice sedis invasor retrusus erat, eumque ex ipso eicientes monasterio eius eruerunt oculos et cecum in platea iacentem relinquerunt.His itaque gestis peractisque, insurrexerunt quidam dicentes quod antedictus Waldipertus presbiter, Langobardorum genere hortus, consilium cum Theodicio duce Spolitino et aliquibus Romanis inisset, interficiendum praefatum Christophorum primicerium et alios Romanos primatos, et civitatem Romanam Langobardorum genti tradendum. Et alia plura quae canonicam indigebant correptionem in eodem concilio statuerunt emendanda. Illicque in ambonem ascendens Leontius scriniarius, cuncta quae in eodem peracta sunt concilio extensa voce legit populo; sed et tres episcopi, id est Gregorius Silva Candida, Eustratius Albano et Teodosius Tibur, in eodem praedictae ecclesiae ambone ascendentes anathematis obligationem protulerunt, ne quisquam presumi quoquo tempore transgredi quippiam de omnibus quae in eodem concilio statuta sunt.His vero peractis, contigit post aliquantum temporis de hac vita migrasse Sergium archiepiscopum civitatis Ravennantium. A fine luglio del 768 intervennero le truppe longobarde inviate da re Desiderio, che dopo alcuni giorni di scontri e violenze destituirono Costantino per sostituirlo con il presbitero Filippo. STEPHANUS , natione Siculus, ex patre Olibo, sedit ann. Fecit enim ipse sanctissimus pontifex ordinatione una, per mens. Papa Stefano III, o IV secondo una diversa numerazione (Siracusa, 720 – Roma, 24 gennaio 772), viene considerato il 94º papa della chiesa cattolica, dal 1º agosto 768 alla sua morte. Et dum huiuscemodi adiurationis proferret verba, concitati plurimi ex ipsis malignis qui eandem impiam electionem fecerant, insurgentes super eum atque fortiter comminantes ei, timore correptus, orationem illi clericatus tribuit. Ipse vero omnino hoc rennuebat facere, corruensque terra prostravit se pedibus ipsius Constantini, adiurans eum fortiter per omnia divina misteria ut locum daret et ab eiusdem impiae praesumptionis proposito recederet, ne per eum talis inaudita novitas in ecclesia Dei fieret. Pariterque loquentes, alio die denuo egressus est sepedictus pontifex ad beatum Petrum cum eodem rege loquendum. Pochi giorni dopo l'elezione di Stefano era stato ucciso il presbitero Valdiperto, l'uomo che aveva guidato la spedizione longobarda nell'Urbe. Files are available under licenses specified on their description page. Tunc direxit ipse almificus pontifex Andream episcopum Penestre et Iordanem episcopum Signias ad portam civitatis quae egreditur ad beatum Petrum, ubi praenominati viri Christophorus et Sergius cum multitudine populi residebant, praetextando eos ut aut in monasterium ingrederentur suas salvandum animas, aut ad beatum Petrum ad eum studerent properandum. Susceptoque ab eodem Christophoro primicerio sacramento, ita illis credens eos absolvit. Nativo della Sicilia (allora sotto l'influenza bizantina, per cui aveva avuto un'educazione impostata sulla cultura greca), giunse a Roma durante il pontificato di papa Gregorio III (731-741). Presbiteri vero illi ac diaconi ab eodem Constantino consecrati, simili modo in eo quo prius existebant habitu reverterentur; et postmodum, si qui eorum placibiles extitissent antefato beatissimo pontifici, presbiteros eos aut diaconos consecrasset; statuentes hii qui ex eis consecraturi erant nequaquam ad fortiorem honorem ascenderent, nec ad pontificatus promoverentur culmen, ne talis impius novitatis error in Ecclesia Dei pullularet. Et hoc facto, proiciens se terra sanctissimus Stephanus papa cum universis sacerdotibus et populo Romano, clamantesque Kyrieleison cum ingenti fletu, peccasse se omnes professi sunt, pro eo quod de manibus ipsius Constantini communionem susceperunt. Appena insediato, papa Stefano inviò Sergio, figlio del primicerio Cristoforo (l'artefice della sua ascesa al trono pontificio), presso il re dei Franchi Pipino il Breve per comunicargli la sua elezione e chiedergli di inviare vescovi al sinodo che egli intendeva convocare per la primavera dell'anno successivo per stabilire in modo definitivo le norme inerenti l'elezione pontificale. Et dignam illi impendentes humanitatem, cuncta nihilominus pro quibus missus est ab eorum excellentia impetravit. Papst (de); Papa ti Katoliko a Simbaan (ilo); pope (en); 羅馬天主教會第94任教宗 (zh); papež (cs); Påve i romersk-katolska kyrkan. Geen resultaten gevonden voor: Papa Stefano III wikipedia.Probeer de onderstaande suggesties of typ hierboven een nieuwe zoekopdracht. Et properante antedicto Sergio Francorum regiones, iam invenit de hac luce migrasse christianissimum Pipinum regem. Et cotidie in fletu et lacrimis perdurantes simulaverunt se monachos fieri, seseque absolvi ab eodem Constantino petiverunt, in monasterio Salvatoris domini nostri Iesu Christi proficisci adserentes, illic monachicum fore suscepturos abitum. III (la); Papa Stjepan III, Stjepan III. Musician. Qui ad hanc apostolicam sedem properans cum sacerdotibus et clero ipsius Ravennatis ecclesiae et iudicibus et plebem eiusdem urbis, in archiepiscopatus honorem ab eodem sanctissimo Stephano papa ordinatus consecratusque est.Erat enim hisdem praefatus beatissimus praesul ecclesiae traditionis observator; unde et pristinum ecclesiae in diversis clericatus honoribus renovavit ritum. Stefano Papa. Eius enim dextera manus aruit atque contracta est; qui etiam nec ad os suum afferre valuit, sicque cremans et languens vitam finivit.Dum vero haec agerentur, coniunxerunt antefatus Christophorus et Sergius in civitate Reatinam, absoluti a Langobardorum rege. Quod aspicientes Langobardi, in fugam converti nitebantur. Eisque in hanc Romanam urbem coniungentibus, mense aprile, indictione septima, protinus antedictus Stephanus sanctissimus papa adgregans diversos episcopos Tusciae atque Campaniae et aliquantos istius Italiae provinciae, id est: [Valentinus presbiter et Iohannes diaconus, presentantes locum domno Leone archiepiscopo civitate Ravennate,Ioseph, episcopus civitate Vertonensis,Lantfredus, episcopus civitate Castro,Aurianos, episcopo civitatis Torcanensis,Radoinus, episcopus civitate Balneoregis,Petrus, episcopus civitate Popollonio,Fileradus, episcopus civitate Lunensis,Teodorus archipresbiter et Petrus diaconus, locum praesentantibus Hieronimi, episcopi civitatis Papiae TicinoPetrus, episcopus civitatis Cerensis,Maurus, episcopus civitate Polimartio,Leo, episcopus civitate Castello,Sergius, episcopus civitate Ferentino,Iordanis, episcopus civitate Signias,Ado, episcopus civitate Ortensis,Ansaldus, episcopus civitate Narnias,Nirgotius, episcopus civitate Anagnias,Agatho, episcopus civitate Sutrio,Stephanus, episcopus civitate Centumcellas,Teodosius, episcopus civitate Tibortine,Pinis, episcopus civitate Tribus tavernis,Bonifa[tius], episcopus civitate Priverno,Leoninus, episcopus civitate Alatro,Valeranus, episcopus civitate Trebe,Bonus, episcopus civitate Maturiano,Gregorius, episcopus terretorii Silve Candide,Eustracius, episcopus terretorii Albanensis,Citonatus, episcopus civitate Portuensis,Citonatus, episcopus Belliternensis,Potho, episcopus civitate Nepessine,Antoninus, episcopus civitate Caesinensis,Iohannes, episcopus civitate Faventias,Stabilis, episcopus civitate Pensauro,Georgius, episcopus civitate Sinogalias,Maurus, episcopus civitate Fano,Sergius, episcopus civitate Ficuclas,Iuvianus, episcopus civitate Gallis,Sabatius presbiter, locum praestante Tiberii, episcopo civitate Ariminensi,Florentinus, episcopus civitate Eguvio,Gregorius presbiter, locum praestante Marini, episcopi civitate Urbino].

Range Rover Prezzo 2019, The 100 Season 5 Episodes, Chiesa Di Santa Valeria Seregno Storia, Cori San Lorenzo, Calendario Gennaio 2005, Maria Scicolone Malattia 2020, Incidente Copertino Carmiano, Candice Patton Marito,

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *